شرط قطعه سازان برای آزادسازی واردات خودرو

تین‌نیوز | 

دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو گفت: قطعه‌سازان موافق آزادسازی واردات خودرو با تعرفه صفر به شرط آزاد شدن سایر قیمت‌گذاری‌ها از جمله مواد اولیه قطعه‌سازی هستند.

به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، «مازیار بیگلو»‌ گفت: در این صورت، باید تعرفه واردات مواد اولیه خارجی مورد نیاز قطعه‌سازان نیز صفر شده و مواد اولیه داخلی با یارانه در اختیارمان قرار بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته وی، اگر امروز واردات خودرو به کشور ممنوع شده ربطی به خودروساز یا قطعه‌ساز ندارد و دستگاه‌های دیگری که ممانعت ایجاد کرده اند باید پاسخگو باشند.

دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو با اشاره به نشست دیروز قطعه سازان با مدیرعامل جدید ایران‌خودرو، اظهارداشت: موضوع اصلی که در این جلسه مطرح شد، اتحاد و وفاق بود تا مشکلات موجود بر سر راه خودروسازان و قطعه سازان به‌ویژه تامین نقدینگی حل شود.

به گفته وی، موضوعی که قطعه‌سازان در این جلسه بر آن تاکید ویژه داشتند، عدالت در توزیع پول بود. معتقدیم اگر پرداخت مطالبات قطعه سازان حداکثر ۱۲۰ روزه باشد همه خودروهای ناقص کف کارخانجات تکمیل و عرضه خواهند شد.

بیگلو ادامه داد: در موضوع سبد تامین کالا، نباید یک قطعه ساز آن قدر بزرگ شود که در ادامه مشکل ساز شود و برخی قطعه سازان کوچکتر از بین بروند.

محقق نشدن تخصیص ۸۴۴ میلیون یورو ارز

دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو، در ادامه درباره تخصیص ۸۴۴ میلیون یورو ارز وعده داده شده به قطعه سازان نیز گفت:‌ این موضوع آن قدر مشمول گذشت زمان شده که امروز دیگر دردی از قطعه سازان دوا نخواهد کرد و با توقفی که در ادامه به دلیل ایام محرم و صفر و تغییر مدیرعامل ایران خودرو خواهیم داشت، اثرگذاری آن کمتر نیز خواهد شد.

وی بیان داشت:‌ هرچند در هفته های گذشته پرداخت این ارز، با پیشگام شدن یکی از بانک های عامل و اقدام یکی از قطعه سازان به جریان افتاده بود و انتظار می رفت طی یکی دو هفته نخستین پرداختی ارزی در این زمینه آغاز شود، اما تاکنون در عمل هیچ اتفاقی نیفتاده است.

چهاردهم بهمن پارسال «فرشاد مقیمی» معاون وقت امور صنایع وزارت صنعت، معدن و تجارت در نشست تخصصی کمیته خودرو از تخصیص چهار هزار میلیارد تومان به ایران خودرو و سایپا خبر داد.

بر این اساس، مقرر شد برای تخصیص نقدینگی به خودروسازان با محوریت بانک مرکزی، ۱۱ هزار میلیارد تومان در دو بخش ریالی و ارزی پرداخت شود که شامل چهار هزار میلیارد تومان و ۸۴۴ میلیون یورو بود که تاکنون بخش عمده مبلغ چهار هزار میلیارد تومان نقدینگی ریالی پرداخت شده است، اما خبری از پرداخت‌های ارزی نیست.

قیمت های بالای پیشنهادی صنایع دفاع

بیگلو همچنین درباره همکاری قطعه سازان با صنایع دفاع خاطرنشان کرد: هرچند ‌توانمندی و تجهیزات بسیار خوبی در مجموعه صنایع دفاع وجود دارد که حتی بیش از نیاز صنایع خودروسازی و قطعه سازی است، اما ‌قیمت هایی که برای تولید انبوه قطعات اعلام کرده‌اند، بسیار بالاتر از قیمت های هدف است.

وی خاطرنشان کرد:‌ تاکنون دو مورد از قطعات های تک (با فناوری بالا) توسط صنایع دفاع به تولید انبوه رسیده است.

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: انجمن قطعه سازان آزادسازی واردات خودرو تخصیص ارز به قطعه سازان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۸۴۰۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری